2024/2023 Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών (Διαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων)

3420/2022 Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών (Διαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων)

Φορείς παροχής υπηρεσίας κοινωνίας της πληροφορίας. Αναστολή λειτουργίας λογαριασμού λόγω παραβίασης των όρων χρήσης (πλαστοπροσωπία).  Το Δικαστήριο έχει διεθνή δικαιοδοσία για την εκδίκαση της διαφοράς, καθώς: ι) σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 7 παρ. 1 στοιχεία α, β του κανονισμού 1215/2012 για τις ενδοσυμβατικές ενοχές, κατά το μέρος που η ένδικη διαφορά στηρίζεται στην φερόμενη παραβίαση των συμβατικών όρων μεταξύ αιτούντος και καθής, αρμόδιο δικαστήριο είναι το δικαστήριο του τόπου, όπου όφειλε να εκπληρωθεί η παροχή και έτι ειδικότερα του τόπου όπου έπρεπε να γίνει η παροχή υπηρεσιών ήτοι η Ελλάδα, όπου έχει τον κύκλο των δραστηριοτήτων του ο αιτών, ιι) Κατά δε το σκέλος που η υπό κρίση αίτηση αναφέρεται στην αδικοπρακτική ευθύνη της καθ' ης, το Δικαστήριο έχει διεθνή δικαιοδοσία σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρων 7 παρ. 2 του κανονισμού 1215/2012 για τις ενοχές εξ αδικοπραξίας ως Δικαστήριο του τόπου όπου συνέβη το ζημιογόνο γεγονός, ήτοι του τόπου που ασκεί ο ζημιωθείς τη δραστηριότητά του (εν προκειμένω στην Ελλάδα). Εξάλλου για δε το εφαρμοστέο δίκαιο είναι το Ελληνικό καθόσον τα μέρη δεν όρισαν ειδικότερα το δίκαιο που διέπει την εν λόγω σύμβαση παροχής υπηρεσιών, ως προς τις ενδοσυμβατικές αξιώσεις του αιτούντος συμφωνά με τις διατάξεις των άρθρων 6, αλλά και 4 παρ. 3 του κανονισμού 593/2008. Ως προς δε την περί αδικοπραξιών βάση της αιτήσεως εφαρμοστέο είναι και πάλι το ελληνικό δίκαιο, ως το δίκαιο της χώρας στην οποία επήλθε η ζημία, κατά τη διάταξη του άρθρου 4 παρ. 1 του κανονισμού 864/2007, αλλά και η χώρα για την οποία ζητείται η προστασία (lex loci protectionis) όσον αφορά την προσβολή των πνευματικών δικαιωμάτων του αιτούντος, κατά το άρθρο 8 παρ. 1 του ίδιου κανονισμού. Η καθής προσέβαλε την τιμή και την υπόληψη του αιτούντος, ο οποίος εμφανίζεται ως παραβάτης των όρων χρήσης της πλατφόρμας καθώς και το δικαίωμα του αιτούντος στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του αφού του αποστέρησε την ελευθερία έκφρασής του και συμμετοχή του σε μια μορφή δημοσίου διαλόγου με ιδιαίτερη διαδραστικότητα στην σημερινή εποχή με την ανεμπόδιστη χρήση των λογαριασμών του, η δε ενέργεια της καθής, όπως προαναφέρθηκε έλαβε ιδιαίτερη δημοσιότητα. Τόσο οι απαξιωτικοί και βλαπτικοί χαρακτηρισμοί και συμπεριφορά της καθής σε βάρος του αιτούντος, όσο και οι προαναφερόμενοι αναληθείς και δυσφημιστικοί πραγματικοί ισχυρισμοί (γεγονότα) αποτελούν παράνομες, υπαίτιες και αξιόποινες πράξεις (αδικοπραξίες) που πιθανολογείται ότι προσέβαλαν την προσωπικότητα και την τιμή του αιτούντος ως ατόμου κοινωνικά καταξιωμένου, ενώ παράλληλα του προξένησαν ισχυρό ψυχικό άλγος και στενοχώρια, αφού και τον εμφανίζουν ως δράστη πλαστοπροσωπίας, αλλά και του αποστερούν τη δυνατότητα του να εκφραστεί και να συμμετέχει σε μια μορφή δημοσίου διαλόγου. Περαιτέρω η καθής με την προεκτεθείσα συμπεριφορά της προσέβαλε το περιουσιακό και το ηθικό δικαίωμα του αιτούντος ως δημιουργού. Τούτο διότι τα σατιρικά κείμενα, που ανήρτησε στους δύο ανεσταλμένους από καθής λογαριασμού του, ο αιτών αποτελούν πρωτότυπες πνευματικές δημιουργίες του, έχουν γραφεί ειδικά για την παρουσίαση στο κοινό μέσω των υπηρεσιών της καθής, καθώς και για τον σχολιασμό της πολιτικής επικαιρότητας. Επίσης η καθής παραβίασε τις υποχρεώσεις της κατά την εφαρμογή από την ίδια των όρων της σύμβασης περί πλαστοπροσωπίας. Με βάση τα ανωτέρω και επειδή πιθανολογήθηκε επείγουσα περίπτωση, πρέπει η υπό κρίση αίτηση να γίνει μερικά δεκτή ως βάσιμη και από ουσιαστική άποψη και να υποχρεωθεί η καθής να απέχει προσωρινά (...) από τη ληψη κάθε παρακωλυτικου τεχνικού μέτρου επί των λογαριασμών του αιτούντος στην πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης της καθής, προκαλούμενου από πλαστοπροσωπία (impersonation), χωρίς προηγούμενη ενημέρωση του αιτούντος σχετικά με την ύπαρξη και το περιεχόμενο σχετικής καταγγελίας και το περιεχόμενο αυτής.

3818/2017 Εφετείο Αθηνών

Πνευματική ιδιοκτησία. Εργα συνεργασίας. Δεν είναι συνεργάτες, ούτε δημιουργοί επιμέρους συμβολών και συνεπώς δεν αποκτούν κανένα δικαίωμα επάνω στο έργο, τα πρόσωπα που δίνουν στο δημιουργό κάποιες ιδέες χρήσιμες ως πηγές έμπνευσης ή αυτά που η εισφορά τους τα βάζει σε θέση βοηθητική, χωρίς πρωτοβουλία στον πνευματικό τομέα, όπως η αποτύπωση του έργου του ενάγοντος επί της τυφλής όψης κτιρίου. Μη αναφορά του ονόματος του δημιουργού και απόδοση διαφορετικού νοήματος στο έργο από αυτήν που επιθυμεί ο δημιουργός συνιστά παραβίαση του ηθικού δικαιώματος του δημιουργού και ειδικότερα των εξουσιών της αναγνώρισης της πατρότητας και της απαγόρευσης κάθε παραμόρφωσης ή άλλης τροποποίησης του έργου

066/2014 Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών

Προσβολή πνευματικής ιδιοκτησίας. Μεταβίβαση επιχείρησης. Αναπαραγωγή εικαστικού έργου χωρίς άδεια, χωρίς αναφορά του ονόματος του δημιουργού και κατά τροποποίηση του έργου με σκοπό τη διαφήμιση εκπαιδευτικών υπηρεσιών από την εταιρεία στην ιδιοκτησία της οποίας ανήκε αρχικώς το εκπαιδευτικό ίδρυμα (ΙΙΕΚ). Οι προστηθέντες της πρώτης εταιρείας, εκπαιδευτικοί εξειδικευμένοι στη σχεδίαση και τη γραφιστική, καθώς και ενημερωμένοι αναφορικά με τις εικαστικές τέχνες, τις εκθέσεις και τα έργα που εκτίθενται σε αυτές και που έχουν τη δυνατότητα βλέποντας ένα έργο να αξιολογήσουν την πρωτοτυπία, την ποιοτική του αξία και πνευματική δημιουργικότητα, όφειλαν και μπορούσαν να γνωρίζουν ότι το συγκεκριμένο έργο είναι πρωτότυπο πνευματικό έργο και δημιουργός του είναι ο ενάγων. Το ΙΙΕΚ συνιστά επιχείρηση, υπό την έννοια του νόμου, ήτοι σύνολο δικαιωμάτων, υποχρεώσεων, εννόμων σχέσεων, πραγμάτων και άυλων αγαθών ή πραγματικών καταστάσεων (πελατεία, τεχνογνωσία, οργάνωση, πίστη, φήμη, διακριτικά γνωρίσματα κλπ) που έχουν οργανωθεί, εν προκειμένω από ένα νομικό πρόωσπο ιδιωτικού δικαίου (επιχειρηματία) σε οικονομική ενότητα για την επίτευξη ενός απώτερου οικονομικού σκοπού κατά κανόνα οικομικού-κερδοσκοπικού, δοθέντος ότι οι υπηρεσίες τυπικής (μέσης και μεταδευτεροβάθμιας) εκπαίδευσης και κατάρτισης που προσέφερε στους σπουδαστές της παρέχονταν σε αυτούς έναντι αμοιβής (διδάκτρων). Με τη μεταβίβαση της άδειας ίδρυσης, λειτουργίας και προσωνυμίας της επιχείρησης στη νεα εταιρεία μεταβιβάστηκε ταυτόχρονα το σύνολο του ενεργητικού της επιχείρησης και η πρώτη εταιρεία αποξενώθηκε από την επιχείρηση, αφού μετέβαλε την επωνυμία της, την έδρα της και το σκοπό της, ώστε πλέον να μην έχει καμία σχέση, οικονομική, οργανωτική ή άλλη με το ΙΕΕΚ. Η ταυτότητα της επιχείρησης διατηρήθηκε από τη δεύτερη εταιρεία, αφού αυτή συνέχισε αδιάκοπα τη λειτουργία του ΙΙΕΚ στις ίδιες κτιριακές εγκαταστάσεις, οι οποίες είχαν εγκριθεί κατά την ίδρυσή του και για τις οποίες η οικεία υπουργική απόφαση θέτει ρητές, πολύπλοκες και αυστηρές προϋποθέσεις που πρέπει να τηρούνται απαρέγκλιτα για τη χορήγηση άδειας ίδρυσης και λειτουργίας ενός ΙΕΚ, διατηρήθηκε η άδεια ίδρυσης, λειτουργίας και προσωνυμίας του ΙΙΕΕΚ, συνέχισε την ίδια επιχειρηματική δραστηριότητα με το ίδιο εκπαιδευτικό και διοικητικό προσωπικό, εξοπλισμό και προόγραμμα λειτοργίας του, στοιχεία για τα οποία ομοίως τίθενται αυστηρές προϋποθέσεις από την ίδια υπουργική απόφαση, καθώς και με τους ίδιους πελάτες (σπουδαστές), με αποτέλεσμα το ενδιαφερόμενο συναλλασσόμενο μαζί του κοινό να αγνοεί ότι επήλθε μεταβίβαση της επιχείρησης αυτού και μεταβολή του επιχειρηματικού της φορέα, ενώ τέλος δεν μεταβλήθηκε ούτε το πρόσωπο του νομίμου εκπροσώπου της. Η νεα εταιρεία λόγω του κοινού νομίμου εκπροσώπου της γνώριζε κατά το χρόνο της προς αυτήν μεταβίβαση ότι της μεταβιβάζεται το σύνολο της επιχείρησης, αφού απέκτησε την άδεια ίδρυσης της, λειτουργίας της και την προσωνυμία της, την πελατεία και φήμη της, τις κτιριακές της εγκαταστάσεις, τον εξοπλισμό της. Κατα συνέπεια υπεισήλθε κατά άμεσο τρόπο στην επιχείρηση που της μεταβ΄ιβάσθηκε και έγινε ειδική διάδοχος αυτής, ευθυνόμενη εις ολόκληρο με αυτή για τα όλα τα χρέη εξ οιασδήποτε αιτίας και από αδικοπραξίες αυτής, στο πλαίσιο της επιχειρηματικής της δράσης γεγενημένα κατά το χρόνο της μεταβίβασης.

763/2014 Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών

Οπτική ποίηση. Το έργο αποτελεί πρωτότυπο πνευματικό δημιούργημα, κατά τους όρους των άρθρων 1 και 2 του ν. 2121/1993, προστατευόμενο, συνεπώς, από τις διατάξεις του. Σε αυτό επιχειρείται συνδυασμός λέξεων και εικόνας που χαρακτηρίζεται από πρωτοτυπία, η οποία συνίσταται στην επιλογή των συγκεκριμένων λέξεων, του αποδιδόμενου με αυτές νοήματος καθώς και του συγκεκριμένου τρόπου γραφής για να σχηματοποιηθεί η δημιουργική ιδέα, στη διευθέτηση και τον συνδυασμό μεταξύ τους και στην προσαρμογή και εναρμόνιση λέξεων και εικόνας ώστε να συναπαρτίζουν ένα αρμονικό σύνολο και, συνακόλουθα, να συνθέτουν ένα έργο με ατομική ιδιομορφία και δημιουργικό ύφος χαρακτηριστικό της προσωπικότητας του δημιουργού του, που το αντιδιαστέλλει από τα ήδη γνωστά και αυτονόητα

2097/2013 Αρειος Πάγος

Εύλογη αμοιβή άρθρου 18 ν.2121/1993. Για την δικονομική πληρότητα της αγωγής, δεν είναι αναγκαία η παράθεση και του περιεχομένου των καταρτισθεισών μεταξύ των οργανισμών συλλογικής διαχειρισης και των μελών τους συμβάσεων, η διάρκειά τους και τα λοιπά στοιχεία των μελών υπηκοότητα, διεύθυνση, κατοικία κλπ), καθώς και τα προστατευόμενα έργα. Το άρθρο 18 ν.2121/1991 καθιερώνει περιορισμό του περιουσιακού δικαιώματος της πνευματικής ιδιοκτησίας, αφού σύμφωνα με την πρώτη παράγραφο αυτού επιτρέπεται η αναπαραγωγή ενός πνευματικού έργου εφόσον γίνεται για ιδιωτική χρήση. Επειδή όμως με τις σύγχρονες μεθόδους αναπαραγωγής των έργων μπορεί να γίνεται μαζική αναπαραγωγή των έργων, την οποία δεν μπορούν να ελέγξουν οι δημιουργοί, θεσμοθετείται με την παρ. 3 του ανωτέρω άρθρου η καταβολή σε αυτούς εύλογης αμοιβής ως αποζημιωτικό αντιστάθμισμα για την ελεύθερη ιδιωτική αναπαραγωγή, η οποία υπολογίζεται επί της αξίας των αντικειμένων που είναι πρόσφορα για την αναπαραγωγή των έργων και καταβάλλεται από τα αναφερόμενα στην παράγραφο αυτή πρόσωπα (παραγωγούς, εισαγωγείς, εμπόρους) στους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης που το κατανέμουν σύμφωνα με τους ορισμούς του νόμου. Η δυνατότητα χρησιμοποίησης των αντικειμένων αυτών για ιδιωτικές αναπαραγωγές αρκεί και κατά συνέπεια δεν απαλλάσσεται από την καταβολή της αμοιβής των δημιουργών η επίκληση και απόδειξη ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση το αντικείμενο δεν θα χρησιμοποιηθεί για ιδιωτική αναπαραγωγή. Η άποψη αυτή στηρίζεται και στο γεγονός ότι η αποσύνδεση της καταβολής της αμοιβής από συγκεκριμένη αναπαραγωγή επιβεβαιώνεται και από το ότι ο νομοθέτης καθόρισε το ύψος σε πάγιο ποσοστό, διαφορετικό για κάθε κατηγορία αντικειμένων, ανάλογα με την πιθανότητα χρησιμοποιήσεώς τους για ιδιωτική αναπαραγωγή και δεν καθόρισε το ύψος αυτής κατά περίπτωση και σύμφωνα με συγκεκριμένα κριτήρια. Σύμφωνα με την απόφαση του ΔΕΕ C-467/08: α) υφίσταται αμάχητο τεκμήριο υπέρ των δικαιούχων ότι, τεχνικά μέσα/συσκευές που διατίθενται σε ιδιώτες χρησιμοποιούνται προς αναπαραγωγή για ιδιωτική χρήση, β) υφίσταται μαχητό τεκμήριο υπέρ των δικαιούχων ότι τεχνικά μέσα/συσκευές που διατίθενται σε επιχειρήσεις/επαγγελματίες επίσης χρησιμοποιούνται άμεσα ή κατόπιν περαιτέρω διάθεσής τους σε μεταγενέστερο χρόνο από τους επιχειρηματίες αυτούς σε ιδιώτες προς αναπαραγωγή για ιδιωτική χρήση και επομένως υπόκεινται στην υποχρέωση εύλογης αμοιβής. Το τεκμήριο, ωστόσο, αυτό μπορεί να ανατραπεί μόνον εφόσον ο υπόχρεος εισαγωγέας ή κατασκευαστής τεχνικών μέσων/συσκευών) αποδείξει ότι τα συγκεκριμένα τεχνικά μέσα/συσκευές που διατίθενται σε επιχειρήσεις χρησιμοποιούνται προδήλως για άλλους σκοπούς από την αναπαραγωγή για ιδιωτική χρήση (Γερμανικό Ακυρωτικό Δικαστήριο IZR 43/11). Επομένως, η Οδηγία 2001/19 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Συμβουλίου, εναρμονίζεται πλήρως προς τις διατάξεις του άρθρου 18 παρ. 1 και 3 του ν. 2121/1993 και δεν αντίκεινται στην παραπάνω απόφαση του ΔΕΕ. Ο εισαγωγέας ή ο παραγωγός που εισάγει ή κατασκευάζει τεχνικά μέσα/συσκευές που είναι πρόσφορα για ιδιωτική αναπαραγωγή είναι κατ` αρχήν υπόχρεος στην καταβολή της ως άνω "εύλογης αμοιβής" και της υποβολής της υπεύθυνης δήλωση του άρθρου 18 παρ. 4 του ίδιου ως άνω ν. 2121/1993, μόνο δε αν ο ίδιος επικαλεσθεί και αποδείξει σε μεταγενέστερο χρόνο ότι τα τεχνικά αυτά μέσα/συσκευές χρησιμοποιούνται προδήλως για άλλους σκοπούς από την αναπαραγωγή για ιδιωτική χρήση, διότι διατέθηκαν σε επιχειρήσεις, υπηρεσίες ή οργανισμούς που τα χρησιμοποιούν για επαγγελματική χρήση, περιστατικό που δεν είναι γνωστό ευθύς εξ αρχής, μπορεί να απαλλαγεί της υποχρέωσης καταβολής της "εύλογης αποζημίωσης", η οποία εφόσον έχει καταβληθεί του επιστρέφεται σύμφωνα με τις διατάξεις του αδικαιολόγητου πλουτισμού (άρθρα 904 επ.ΑΚ). Άλλωστε, τα τεχνικά μέσα/συσκευές που διατίθενται από τους εισαγωγείς ή παραγωγούς σε επιχειρήσεις, οργανισμούς κλπ δεν είναι πρόδηλο ότι χρησιμοποιούνται για άλλους σκοπούς και όχι για ιδιωτική χρήση, αφού οι επιχειρήσεις αυτές, είτε πρόκειται για εταιρίες είτε για ελεύθερους επαγγελματίες τα τεχνικά αυτά μέσα/ συσκευές μπορεί να χρησιμοποιούν και για ιδιωτική χρήση, ενώ δεν αποκλείεται τα μέσα/συσκευές αυτά που αποκτώνται από επιχειρήσεις στη συνέχεια να μεταπωληθούν ως μεταχειρισμένα σε ιδιώτες.

4710/2009 Εφετείο Αθηνών

Συγγενικά δικαιώματα μοντέλων. Οπτικοακουστικό έργο (διαφήμιση). Αν στο διαφημιζόμενο "σποτ" υπάρχει πλοκή, λόγος (πρωτότυπος), μουσική, υπάρχει έργο και ερμηνεία, η εκτέλεση αυτού είναι προστατευτέα. Αντιθέτως αν απλώς προβαίνουν σε δηλώσεις πληροφοριακού χαρακτήρα δεν υπάρχει έργο και επομένως ούτε ερμηνεία ή εκτέλεση. Χρήση του διαφημιστικού και μετά το χρόνο διάρκειας της χορηγηθείσας αδείας. Ζημία του πρακτορείου στο οποίο είχε εκχωρηθεί το δικαίωμα της διαπραγμάτωσης των συμφωνιών και αμοιβών για τη συμμετοχή των μοντέλων σε διαφημιστικές παραγωγές. Αποζημίωση, η οποία υπολογίζεται στην αμοιβή, που σύμφωνα με τις συνήθειες που επικρατούν στη συγκεκριμένη αγορά και που θα λάμβαναν τα μοντέλα, στην περίπτωση που το πρακτορείο χορηγούσε άδεια προβολής. Χρησιμοποίηση της εικόνας των μοντέλων, πέρα από τα όρια που τα ίδια είχαν επιτρέψει θεωρείται ως ανεπίτρεπτη επέμβαση στην προσωπικότητά τους. Ικανοποίηση ηθικής βλάβης

60/2008 Εφετείο Ιωαννίνων

Παράνομη και υπαίτια καταστροφή εικαστικού έργου από Δήμο, ιδιοκτήτη του έργου. Ενα από τα επιμέρους δικαιώματα ηθικής φύσεως του πνευματικού δημιουργού, είναι το δικαίωμα σεβασμού της ακεραιότητας του έργου, το οποίο συνίσταται στην εξουσία του δημιουργού να απαγορεύει οποιαδήποτε αλλοίωση ή τροποποίηση ή άλλη προσβολή στο ίδιο το έργο, ως αποτέλεσμα της δημιουργικής πράξης, στο οποίο περιέχονται η ατομικότητα, οι σκέψεις και ιδίως η εργασία, η φήμη, η αξιοπρέπεια του δημιουργού. Οταν πρόκειται για έργα μοναδικής ενσωματώσεως, όπως είναι τα έργα των εικαστικών τεχνών, το δικαίωμα του δημιουργού να μην μεταβάλλεται το έργο του, υπερισχύει του δικαιώματος που έχει ο κύριος του ενσώματου φορέα. Εξαίρεση συντρέχει όταν, σε εργασίες αποκατάστασης των έργων, είναι απόλυτα αναγκαίες τέτοιες επενέργειες. Μεταβίβαση της κυριότητας του έργου δεν συνεπάγεται και συμμεταβίβαση των πνευματικών δικαιωμάτων του δημιουργού εκτός αν άλλως έχει συμφωνηθεί εγγράφως. Θρυμματισμός του μνημείου σε πολλά κομμάτια και ρίψη αυτών σε υπαίθριο μέρος ως να ήταν άχρηστα αντικείμενα καταδεικνύει απαξίωση και έλλειψη σεβασμού τόσο στο έργο, όσο και στον δημιουργό του. Η συμπεριφορά αυτή εδραιώνει την πεποίθηση ότι οι ιθύνοντες ουδόλως εξετίμησαν την ατομικότητα και μοναδικότητα του έργου, καθώς επίσης και την προσωπικότητα του δημιουργού, ενόψει του ότι κανένα μέτρο δεν έλαβαν για τη διάσωση του έργου, παρά τις επισημάνσεις του καλλιτέχνη για το δυσχερές έργο της αποξήλωσης και απομάκρυνσης και της προθυμίας του να επιμεληθεί αυτός των εργασιών αυτών, χωρίς οικονομική επιβάρυνση του Δήμου. Ικανοποίηση ηθικής βλάβης (επικυρώνει απόφαση ΠολΠρωτΙωαν 170/2006)

3190/2008 Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών

Ψηφιδωτά. Πρωτότυπα πνευματικά έργα. Η τοποθέτηση των ψηφίδων στο φόντο του έργου, το στοκάρισμα και το γυάλισμα αυτού, αποτελούν καθαρά βοηθητικές και μη καλλιτεχνικές εργασίες, υπό τις υποδείξεις και την καλλιτεχνική εποπτεία του δημιουργού

6/2007 Αρειος Παγος Ολομέλεια

Οι καταργούμενες με τη διάταξη του άρθρου 14 παρ.4 του ν.3049/2002 ενοχικές αξιώσεις των δημιουργών έργων λόγου, εικαστικών τεχνών και φωτογραφίας εμπίπτουν, κατά τα προεκτεθέντα, στην έννοια του όρου "περιουσία" του άρθρου 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, καθώς και στην έννοια του όρου "ιδιοκτησία" του άρθρου 17 του Συντάγματος. 'Ηταν δε οι αξιώσεις αυτές γεννημένες κατά το χρόνο έναρξης της ισχύος του πιο πάνω ν.3049/2002, αφού σύμφωνα με το αρχικό άρθρο 18 παρ.3 του ν.2121/1993, οι αξιώσεις αυτές γεννώνται ευθέως από το νόμο κατά το χρόνο της εισαγωγής ή της διάθεσης από το εργοστάσιο ή της χονδρικής ή λιανικής πώλησης των μηχανημάτων, χωρίς να εξαρτώνται από όρους, αιρέσεις ή προθεσμίες, η γέννηση δε των αξιώσεων αυτών ήταν ανεξάρτητη και από την έκδοση ή μη του προεδρικού διατάγματος, τη δυνατότητα της έκδοσης του οποίου και μόνο για τη ρύθμιση λεπτομερειών για την καταβολή και τη διανομή στις διάφορες κατηγορίες ή υποκατηγορίες δικαιούχων, προέβλεπε η ίδια διάταξη της παραγράφου 3 του άρθρου 18 του ν.2121/1993, όπως αυτή είχε πριν τροποποιηθεί, κατά τα προεκτεθέντα. Υπήρχε δε νόμιμη προσδοκία, με βάση το ισχύον πριν από τον πιο πάνω ν. 3049/2002 νομοθετικό καθεστώς, ότι οι προαναφερόμενες αξιώσεις μπορούσαν να ικανοποιηθούν δικαστικά. Συνεπώς, η αναδρομική κατάργηση των πιο πάνω ενοχικών αξιώσεων, δηλαδή η διάταξη του άρθρου 14 παρ.4 του ν. 3049/2002 είναι αντίθετη με τα άρθρα 4 και 17 του Συντάγματος και με το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, καθώς δεν τηρήθηκαν οι όροι που τάσσουν οι διατάξεις αυτές για τη νόμιμη στέρηση των περιουσιακών αυτών δικαιωμάτων (πλήρης προηγούμενη αποζημίωση, ύπαρξη δημοσίου συμφέροντος ή ωφέλειας). Ειδικότερα, με την πιο πάνω αναδρομική κατάργηση εξυπηρετείται μόνο το ιδιωτικό συμφέρον εκείνων των κατά νόμο υπευθύνων, οι οποίοι δεν είχαν εκπληρώσει τις υποχρεώσεις τους των προηγούμενων ετών.

3325/2006 Εφετείο Αθηνών

Καταστροφή εικαστικού έργου από τον κύριο αυτού. Η καταστροφή κινητού έργου μοναδικής ενσωμάτωσης είναι καταχρηστική εφόσον υπάρχει η δυνατότητα μετβίβασης του έργου ή εγκατάλειψης, ενώ η καταστροφή έργου ενσωματωμένου σε ακίνητο υλικό φορέα είναι δύσκολο να θεωρηθεί καταχρηστική. Περιορισμός του δικαιώματος καταστροφής έργου μοναδικής ενσωμάτωσης δύναται να θεμελιωθεί και στο ηθικό δικαίωμα προσπέλασης του δημιουργού. Για να θεωρηθεί καταχρηστική η συμπεριφορά του ιδιοκτήτη λαμβάνεται υπόψη η ποιότητα και καλλιτεχνική αξία του έργου που έχει αναγνωρισθεί από την κοινωνία ως ιδιαίτερης καλλιτεσνικής αξίας, οπότε ενισχύονται τα συμφέροντα των μελών της κοινωνίας για τη διατήρησή του, εφόσον η καταστροφή του στα πλαίσια άσκησης του δικαιώματος κυριότητας δεν συμβαδίζει με τον κοινωνικό σκοπό του. Είχε δυσμενή επίδραση στην προβολή και την εικόνα του δημιουργού η υπό τις περιγραφόμενες συνθήκες και με φθορές απομάκρυνση των πλακών του έργου από την αρχική των περίοπτη θέση σε δημόσια θέα και η αποθήκευσή των σε κλειστό υπόγειο χώρο.

1321/2006 Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών

Αναγνωριστική αγωγή ασκείται παραδεκτώς όταν ο ενάγων έχει έννομο συμφέρον να αναγνωρισθεί η ύπαρξη ή μη κάποιας έννομης σχέσης, η οποία τελεί σε αβεβαιότητα. Ως έννομη σχέση νοείται καθε βιοτική σχέση προσώπου προς άλλο πρόσωπο ή αγαθό, η οποία ρυθμίζεται από την έννομη τάξη. Η διάγνωση οποιασδήποτε έννομης σχέσεης απαιτεί την υπαγωγή πραγματικών γεγονότων στους εφαρμοστέους κανόνες δικαίου. Μόνο το πόρισμα του νομικού συλλογισμού, που καταλήγει στη διάγνωση δικαιωμάτων και υποχρεώσεων αποτελεί αυτοτελές αντικείμενο δικαιοδοτικής κρίσης. Ούτε η μείζων πρόταση, ούτε η ελάσσων συνιστούν μόνες τους παραδεκτό αντικείμενο αναγνωριστικής αγωγής. Οι έννομες συνέπειες που συνίστανται σε νομική κατάσταση, επειδή δεν συνδέουν δυο τουλάχιστον υποκείμενα δικαίου ή ένα υποκείμενο με ένα αντικείμενο δεν μπορούν να είναι παραδεκτό αντικείμενο αιτήματος αναγνωριστικής αγωγής. Πολύ περισσότερο αυτό ισχύει για την διαπίστωση και την αξιολογική εκτίμηση των πραγματικών γεγονότων. Αίτημα να αναγνωρισθεί η ενοχή που προβλέπεται στο άρθρο 18 παρ. 3 ν.2121/1993 ως διαρετή ενοχή και όχι ως κοινωνία δικαιώματος και να αναγνωρισθεί στον αιτούντα οργανισμό η δυνατότητα να ασκεί μεμονωμένα τα δικαιώματά του. Απαράδεκτη η αγωγή διότι ζητείται δι αυτής η αφηρημένη γνωμοδότηση του Δικαστηρίου σχετικά με ένα νομικό ζήτημα και επομένως ούτε υπάρχει έννομη σχέση της οποίας να ζητείται η αναγνώριση, ούτε υπάρχει έννομο συμφέρον για τη δικαστική ερμηνεία του νόμου, αφού η ερμηνεία αυτή δεν μπορεί να είναι αντικείμενο του δεδικασμένου

8251/2005 Εφετείο Αθηνών

Συμφωνία για την παραγωγή και προώθηση καλλιτεχνικών αντικειμένων σε περιορισμένα πολλαπλά αντίτυπα με τη μορφή κοσμημάτων, μικρογλυπτών κλπ. Ευθύνες των μερών. Καταγγελία για σπουδαίο λόγο. Δεν αντέχει στο βάσανο της λογικής οι διάδικοι να συνυπογράφουν ιδιωτικό συμφωνητικό και το ένα μέρος να υποβάλλεται σε δαπάνες για την εκπλήρωση των συμβατικών του υποχρεώσεων, χωρίς να έχει επέλθει συμφωνία σε ουσιώδη μέρη της σύμβασης, όπως το ζήτημα του τιμήματος. Αποζημίωση θετικού διαφέροντος

4486/2005 Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών

Λογισμικό (software). Εκθεση απογραφής. Μέσα άμυνας. Από τη γενική έννοια του software ξεχωρίζουν τρεις κατηγορίες: προγράμματα ηλεκτρονικών υ­πολογιστών, περιγραφή προγραμμάτων (προπαρα-σκευαστικό υλικό) και συνοδευτικό υλικό.  Από άποψη δικαίου πνευματικής ιδιοκτησίας το ζεύγος ιδέας και μορφής αντικατοπτρίζει τη σχέση αλγορίθμου -προγράμματος. Η εκπόνηση ενός προγράμματος ηλεκτρονικών υπολογιστών γίνεται βάσει προκαθορισμένων κανόνων και αποτελεί μια αξιόλογη διανοητική εργασία, η οποία απαιτεί αναλυτική και συνθετική ικανότητα, φαντασία και κρίση για τη σωστή επιλογή μεθόδου και ορθά κριτήρια επιλογής δεδομένων. Η ποιότητα και η επιτυχία του, ιδιαιτέρως δε το ποσοστό λαθών, εξαρτώνται από την ποιότητα και ακρίβεια των ανωτέρω προκαταρκτικών εργασιών. Δεν είναι δυνατόν ο εναγόμενος, κάτοχος, όπως συνομολογεί, 70 προγραμμάτων ηλεκτρονικών υπολογιστών, να μην αντιλαμβάνεται ότι με βάση τις άδειες που ήδη διέθετε και αφορούσαν δισδιάστατα σχέδια, δεν μπορούσαν να παράγονται τρισδιάστατα αρχιτεκτονικά σχέδια, αν δεν γινόταν χρήση και άλλων εξειδικευμένων σχεδιαστικών προγραμμάτων χωρίς άδεια. Η ζημία που υπέστησαν οι ενάγουσες, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 65 παρ.2 του Ν.2121/1993, η οποία καθιερώνει αφηρημένο τρόπο υπολογισμού της ζημίας, δεν μπορεί να είναι κατώτερη από το διπλάσιο της αμοιβής, που συνήθως ή κατά νόμο καταβάλλεται για το είδος της εκμετάλλευσης, που έκανε χωρίς άδεια ο υπόχρεος. Στην προκειμένη περίπτωση το ποσό της αποζημίωσης θα προσδιοριστεί με βάση την τιμή που καταβάλλεται ως αντίτιμο για την αγορά γνήσιων αντιγράφων με τις νόμιμες άδειες χρήσης.  Από το άρθρο 697 Κ.Πολ.Δ. προκύπτει ότι το δικάζον την κύρια υπόθεση δικαστήριο έχει τη δυνατότητα, ύστερα από αίτηση του έχοντος έννομο συμφέρον διαδίκου, που υποβάλλεται είτε σε κάθε στάση της δίκης για την εκκρεμή κύρια υπόθεση, είτε και αυτοτελώς κατά πάντα χρόνο και ανεξάρτητα από την ύπαρξη ή μη στάσης της δίκης για την πιο πάνω υπόθεση και χωρίς ακόμη επίκληση και πιθανολόγηση νέων στοιχείων, να μεταρρυθμίσει ή να ανακαλέσει ολικά ή εν μέρει την απόφαση που διατάσσει ασφαλιστικά μέτρα, με βάση μόνο τα στοιχεία της δικογραφίας και όχι και εκείνης, με την οποία απορρίπτεται, αφού μόνον τότε η αναγκαία προς τούτο μεταβολή των πραγμάτων δικαιολογεί την υποβολή νέας αιτήσεως λήψεως ασφαλιστικών μέτρων (Α.Π.432/1985 ΕλλΔνη 26.869, Ε.Α.7394/2002 ΕλλΔνη 2003.816). Περαιτέρω, από τις διατάξεις των άρθρων 682. 693, 694, 695, 696 παρ.3 και 698 Κ.Πολ.Δ. σαφώς συνάγεται ότι η απόφαση του αρμοδίου δικαστηρίου, που διατάσσει ασφαλιστικό μέτρο, δημιουργεί προσωρινό δεδικασμένο (Ολ.Α.Π. 497/1978 ΝοΒ 26.668, Α.Π.1062/1991 ΕλλΔνη 33.561), που δεν διαφέρει από το οριστικό, ούτε κατά την έννοια, ούτε κατά τη φύση και λειτουργία του (Δ. Κονδύλης : «Το δεδικασμένον», σελ. 393) και, συνεπώς, δεσμεύει, όπως και το οριστικό, για τη νομιμότητα και την ύπαρξη του δικαιώματος που έκρινε, ισχύοντας όσο διαρκεί τούτο, χωρίς να επηρεάζει την κυρία δίκη. Και αν αρθεί αυτοδικαίως, όπως στην περίπτωση παραλείψεως ασκήσεως της αγωγής για την κυρία δίκη, όταν τούτο, απαιτείται από το νόμο (άρθρο 729 παρ.5 Κ.Πολ.Δ.) ή τάχθηκε προθεσμία από το δικαστήριο προς τούτο (693 παρ.1 Κ.Πολ.Δ.) και παρέλθει άπρακτη, αν ανακληθεί ή μεταρρυθμισθεί (άρθρα 696, 697, 698) ή εκδοθεί απόφαση κατά αυτού που ζήτησε το ασφαλιστικό μέτρο και γίνει τελεσίδικη ή οριστική υπέρ αυτού και εκτελεσθεί (άρθρο 698 παρ.1 αριθ. 1-3), οι πράξεις που ενεργήθηκαν στο μεταξύ και οι έννομες συνέπειες από αυτές, συνεπεία του ασφαλιστικού μέτρου που διατάχθηκε, δεν ανατρέπονται, ώστε να θεωρούνται αυτές και οι συνέπειες από αυτές ως ουδέποτε γενόμενες, αλλά ανακόπτεται η νομιμότητα της συνεχίσεως ισχύος της αποφάσεως που διέταξε το ασφαλιστικό μέτρο και η δημιουργία από αυτήν εφεξής εννόμων συνεπειών (Κονδύλης ό.π., σελ. 391, ΟλΑ.Π.418/1978 ό.π., Α.Π.439/2003 αδημ.). Αν δε ως εκ της φύσεως και του σκοπού του ασφαλιστικού μέτρου, το οποίο διατάχθηκε, η απόφαση περί αυτού αναλώθηκε, ώστε να μη συντρέχει περίπτωση ανακλήσεώς της, οι συνέπειες της από την εκτέλεσή της παύουν να ισχύουν από και με την έκδοση αντίθετης αποφάσεως επί της κυρίας δίκης, που αφορά την έννομη σχέση για την οποία και η δίκη εκείνη, από το αρμόδιο γι'αυτήν δικαστήριο, χωρίς να θίγονται από την αρχή όσα έγιναν στο μεταξύ (Δ. Κονδύλης, ό.π., σελ. 391, Ολ.Α.Π.418/1978 ό.π.). Εξάλλου, η ανάκληση της αποφάσεως, κατά τα άρθρα 696 -698 του Κ.Πολ.Δ., δεν ενεργεί αναδρομικά και, συνεπώς, η εκ του προσωρινού δεδικασμένου δεσμευτικότητα των εν λόγω αποφάσεων ισχύει για όσο διάστημα ίσχυαν οι αποφάσεις αυτές και λαμβάνεται υπόψη και μετά την τυχόν ανάκληση, καλύπτοντας έτσι μόνιμα με το μανδύα της νομιμότητας τη διάπλαση που πραγματοποιήθηκε, δηλαδή τη νομιμότητα του διαταχθέντος μέτρου και γενικότερα του δικαιώματος του τότε αιτούντος να τύχει προσωρινής δικαστικής προστασίας κατά το ανωτέρω διάστημα (Α.Π.1180/2003 ΧΡ.Ι.Δ. 2004.148, Ε.Δωδ.54/2004 αδημ.). Ο εναγόμενος αιτείται την ανάκληση της χορηγηθείσας προσωρινής διαταγής, αλλά το αίτημα είναι νόμω αβάσιμο, διότι με την ανακλητική απόφαση ανακόπτεται η νομιμότητα της συνέχισης ισχύος της ανακαλουμένης απόφασης, που διέταξε το ασφαλιστικό μέτρο ή χορήγησε την προσωρινή διαταγή και η δημιουργία από αυτήν εννόμων συνεπειών στο μέλλον και δεν επέρχεται ανατροπή των πράξεων που ήδη διενεργήθηκαν σε εκτέλεση της απόφασης ή της προσωρινής διαταγής, όπως συμβαίνει εν προκειμένω, που η χορηγηθείσα προσωρινή διαταγή εκτελέστηκε ήδη με τη διενέργεια της απογραφής των προγραμμάτων των ηλεκτρονικών υπολογιστών του εναγομένου. Το αίτημα του εναγόμενου, τέλος, περί ανακλήσεως της εκθέσεως απογραφής, που συντάχθηκε σε εκτέλεση της προσωρινής διαταγής, είναι, επίσης, νόμω αβάσιμο, διότι ως πράξη εκτελέσεως δεν υπόκειται σε ανάκληση, αλλά σε ανακοπή, που ο εναγόμενος άσκησε ήδη και απορρίφθηκε με την υπ'αριθμ.5941/2004 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, η δε επικουρική άσκηση με τις προτάσεις της παρούσας δίκης ανακοπής κατά της εκθέσεως απογραφής είναι απορριπτέα, διότι αφενός καλύπτεται από το προσωρινό δεδικασμένο της προαναφερθείσας απόφασης και δεν υπόκειται, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, σε ανάκληση ως απορριπτική, αφετέρου είναι πλέον εκπρόθεσμη, κατ'άρθρο 934 Κ.Πολ.Δ
 

1069/2005 Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών

Στην περίπτωση παράνομης χρήσης ενός προγράμματος Η/Υ, το οποίο έχει ευρέως κυκλοφορήσει και στο οποίο κάθε χρήστης έχει πρόσβαση, η "συνηθισμένη αμοιβή" ανταποκρίνεται στη διαμορφωμένη εμπορική αξία αγοράς ενός επισήμου αντιτύπου του προγράμματος από το δημιουργό του, η οποία θα είναι σχετικά χαμηλή λόγω της μαζικής παραγωγής του και της διάθεσης του στο ευρύ κοινό. Στην περίπτωση που το πρόγραμμα είναι αδημοσίευτο και γίνεται αντικείμενο παράνομης ιδιοποίησης το ύψος της "συνηθισμένης αμοιβής" θα πρέπει να καθορισθεί από την συνεκτίμηση των ακόλουθων παραμέτρων: α) της αξίας που προσέδωσαν με βάση την αρχική συμφωνία, η επιστημονική ερευνητική ομάδα αφενός και ο χρηματοδότης-αποκλειστικός χρήστης του προγράμματος αφετέρου, ως προϊόν πολύμηνης και εξειδικευμένης πνευματικής απασχόλησης, β) της αξίας που προσδίδει με βάση τον πραγματικό χρόνο και κόπο για τη δημιουργία του πρωτότυπου προγράμματος ο δημιουργός του, γ) της συνήθως ακολουθουμένης τακτικής για την αμοιβή αντίστοιχων επιστημονικών επιτευγμάτων για λογαριασμό συγκεκριμένου χρηματοδότη.

1543/2003 Εφετείο Θεσσαλονίκης

Χρήση φωτογραφιών μοντέλων χωρίς την απαιτούμενη προηγούμενη έγγραφη άδεια του πρακτορείου ή έστω τη συναίνεση των εικονιζομένων και παρά τη ρητή συμφωνία ότι απαγορεύεται κάθε άλλη χρήση πέραν της συμφωνημένης. Ζημία του πρακτορείου στο οποίο έχει εκχωρηθεί από τα μοντέλα το δικαίωμα της διαπραγμάτευσης των συμφωνιών και αμοιβών από τη συμμετοχή τους σε διαφημιστικές παραγωγές. υπολογισμός της ζημίας σύμφωνα με τις συνήθειες της αγοράς και τις αμοιβές που θα λάμβαναν τα μοντέλα κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, αν το πρακτορείο χορηγούσε άδεια αναπαραγωγής και χρήσης των φωτογραφιών τους. Ηθική βλάβη των μοντέλων λόγω προσβολής της προσωπικότητάς τους, αφού χωρίς σχετική άδεια ή συναίνεση έγινε η χρήση των φωτογραφιών στις οποίες εικονίζονται

2581/2003 Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών

Αποτύπωση της ζωντανής ερμηνείας μοντέλων από διαφημιστική ταινία σε υλικό φορέα εικόνας (φωτογραφίες) και αναπαραγωγή τους σε διαφημιστικό φυλλάδιο, παρά τη συμφωνία ότι απαγορεύεται κάθε άλλη χρήση της διαφημιστικής τιανίας πλην της συμφωνηθείσας. Αποζημίωση προσδιορισθείσα στο διπλάσιο της ειθισμένης αμοιβής των μοντέλων κατ' εφαρμογή του άρθρου 65 παρ. 2 ν.2121/1993 και ικανοποίηση ηθικής βλάβης λόγω προσβολής προσωπικότητας

3394/2001 Mονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών (Διαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων)

Οργανισμοί Συλλογικής Διαχείρισης Πνευματικών Δικαιωμάτων. Εύλογη Αμοιβή άρθρου 18 ν.2121/1993. Στην έννοια των Η/Υ συμπεριλαμβάνονται μεταξύ άλλων οι κεντρικές μονάδες επεξεργασίας (CPU), οι οθόνες, τα πληκτρολόγια, τα ποντίκια, τα πάσης φύσεως αποθηκευτικά μέσα, όπως δισκέτες, οι πάσης φύσεως εκτυπωτές και οι σαρωτές

2433/2001 Mονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών (Διαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων)

Οργανισμοί Συλλογικής Διαχείρισης Πνευματικών Δικαιωμάτων. Εύλογη Αμοιβή άρθρου 18 ν.2121/1993.  Με τη διάταξη αυτή θεσπίσθηκε εύλογη αμοιβή υπερ των δημιουργών ως αντιστάθμισμα, επειδή επετράπη η αναπαραγωγή πνευματικών έργων για ιδιωτική χρήση χωρίς την άδεια τους. Το αντιστάθμισμα αυτό κρίθηκε απαραίτητο, δεδομένου ότι η χρηση των σύγχρονων τεχνικών μέσων παρέχει απεριόριστη δυνατότητα αναπαραγωγής, είτε υπό ηλεκτρονική-ψηφιακή μορφή, είτε υπό μορφή εκτυπώσεως σε χαρτί, χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα παρακολουθήσεως, ελέγχου και ειπράξεως της αμοιβής των δημιουργών. Αρκεί το πρόσφορο της αναπαραγωγής από το μέσο και δεν απαιτείται να αποδειχθεί η αναπαραγωγή συγκεκριμένου έργου δημιουργού. Αν συντρέχει το ελάχιστο όριο αντιπροσωπευτικότητας της κατηγορίας των δημιουργών δεν μπορεί να προβληθεί έναντι του Οργανισμού ότι δεν καλύπτει το σύνολο των δικαιούχων.

6929/2000 Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών

Αρχιτεκτονικά έργα. Ο πνευματικός δημιουργός αποκτά πρωτογενως και αυτοδικαίως το αποκλειστικό και απόλυτο δικαίωμα της εκμετάλλευσης του έργου και το δικαίωμα της προστασίας του προσωπικού του δεσμού με αυτό και όταν το έργο δημιουργείται κατόπιν παραγγελίας.εκπόνηση αρχιτεκτονικων μελετών κατόπιν παραγγελίας, οι οποίες αναπαρήχθησαν με τη μορφή κτιρίων. Προσβολή δικαιώματος αναγνώρισης της πατρότητας με την άναρτηση πινακιδων του παραγγέολοντος. Ανεξαρτητη  η αγωγή για αμοιβή εργολάβου από την αγωγή που αφορά αξιώσεις με βάση την πνευματική ιδιοκτησία

2490/2000 Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών

Εκθεση εικαστικών έργων (κεραμικών μοναδικής ενσωμάτωσης) με ευθύνη Δήμου σε ιδιόκτητο χώρο τρίτου. Καταστροφή έργων. Ιδιωτική διαφορά. Αμέλεια υπαλλήλων τρίτου, ιδιοκτήτη του χώρου. Καταδίκη τρίτου σε αποζημίωση

 5069/1999 Mονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών (Διαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων)

Ρύθμιση κατάστασης. Ορισμός προσωρινού διαχειριστή του κοινού δικαιώματος του άρθρου 18 παρ. 3 ν.2121/1993. Κατάλληλος προσωρινός διαχειριστής ο ΟΠΙ. Προσδιορισμός εξουσιών αυτού

2143/1999 Mονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών (Διαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων)

Εφεύρεση για μέθοδο παραγωγής μαρμαρογραφιών με δίπλωμα ευρειστεχνίας. Χρήση της μεθόδου χωρίς άδεια και παραγωγή προϊόντων ποιοτικά κατώτερων και φθηνότερων. Προσωρινή απαγόρευση παραγωγής, έκθεσης και πώλησης των προϊόντων προς τρίτους. Υποχρέωση απόσυρσης των προϊόντων από την αγορά.

9487/1998 Εφετείο Αθηνών

Αναπαραγωγή πρωτότυπων σχεδίων με την τεχνική της στάμπας χωρίς την άδεια του δημιουργού και κατά τροποποίηση αυτών. Δεδομένου ότι ζητείται η ελάχιστη νόμιμη αποζημίωση του άρθρου 65 παρ. 2 ν.2121/1993, αρκεί η αναφορά στην αγωγή της εν λόγω αμοιβής, χωρίς να απαιτείται επί πλέον αναφορά σε συγκεκριμένη κατά την έκτασή της ζημία του ενάγοντος. Η εναγόμενη γνώριζε ότι επρόκειτο για πρωτότυπο έργο και ότι η εταιρεία που της ανέθεσε την αναπαραγωγή δεν είχε την άδεια του δημιουργού, όπως προκύπτει από το γεγονός ότι αφαίρεσε από τα σχέδια την υπογραφή του δημιουργού και προέβη σε τροποποιήσεις, δηλαδή σε ενέργειες που δεν θα γίνονταν αν ο δημιουργός είχε παραχωρήσει την άδεια εκμεταλλεύσεώς τους

396/1997 Ειρηνοδικείο Αθηνών (Διαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων)

Σύμβαση αντιπροσώπου μοντέλου. Εαν η σύμβαση δεν έχει καταγγελθεί για σπουδαίο λόγο, η παράταση της χρήσης διαφημιστικής ταινίας πρέπει να υπογραφεί από τον αντιπρόσωπο και όχι από το μοντέλο. Ο αντιπρόσωπος εξακολουθεί να έχει απαίτηση και κατά του μοντέλου και κατά της διαφημιστικής εταιρείας

6764/1996 Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών

Ακύρωση αποφάσεων Γ.Σ. αστικού συνεταιρισμού (οργανισμού συλλογικής διαχείρισης). Στη Γ.Σ. μπορούν να μετέχουν μόνο συνετίροι που εγκρίθηκε η εγγραφή τους και υπέγραψαν σύμβαση ανάθεσης διαχείρισης πνευματικών δικαιωμάτων. Η απαρτία υπολογίζεται μόνο επί τη βάση αυτών των μελών.. Στις προσκλήσεις προς τα μέλη για να παραστούν στη Γ.Σ. πρέπει να ανγράφονται συνοπτικά και με ακρίβεια τα θέματα της ημερήσιας διάταξης. Η έκταση της ακρίβεια εναπόκειται στη συνετή κρίση του οργάνου που καλεί. Πρόσκληση με θέσμα "εγγραφή νεων συνεταίρων" είναι επαρκώς ορισμένη και δεν απαιτείται η αναγραφή των ονοματεπωνύμων των προς εγγραφή μελών.